Gaur egun, herri
edo hirietara joaten garenean, “seguru” sentitzen gara hainbat eta hainbeste
“segurtasun neurrirekin”. Baina kontrola ezartzen da segurtasunaren izenean.
Ahala herritar guztiok kontrolpean gaude, fikziozko segurtasun bat jasaten.
Antzeko zerbait
gertatzen dela esango genuke haur eta helduen egoerarekin. Haurrak kontrolpean
edukitzeko, segurtasuna jartzen dugu aitzakia bezala, honela, gure alboan izan
nahi ditugu gain-babesez baldintzaturik.
Honela,
haurrentzako teorikoki eginak dauden lekuak, helduak lasaitzeko eta haurrak
kontrolpean izateko lekuak izan ohi dira. Adibide dugu parkeak; bertan,
mugimendu sistematikoak ematen diren plastikozko gailuak ditugu, noski,
segurtasunez beterik, bertan “askatasunez” ibili ahal izateko. Askatasuna deituko
diogu hesiz betetako parke mugatu bati, hortaz, kaiola batean dagoen txoria aske dago baita, kaiola barnean "aske".
Askotan, haurrak
gure bizitzara moldatzen ditugu, honela, heldu txikiak prestatuz. Haurrei ez
diegu haur uzten izaten baizik eta etorkizuneko heldu prestatzen ari gara haien
orainean pentsatu gabe. Honela, gure bizitzara baldintzatzen ditugu; gaur egun
tabernak “haur eskola txikiak” bilakatu direlarik.
Gure herriak
helduentzako prestaturik daude, etorkizuneko heldu bilakatuko diren horietaz ahaztuz,
honela, hauentzako lekuak ere helduek pentsaturik sortzen dira. Egun, ez da
haurren hitza kontuan hartzen, ez diegu haurrei adierazpen askatasuna
bermatzen, ez diegu erabakiak hartzen uzten, ez diegu herritar aktibo izaten
uzten. Hortaz, non egongo da geroko autonomia eta independentzia? Nola lortuko
dugu gure haurrek demokrazia zer den jakitea guk inposaturiko txokoetan baldin
badaude?
Has gaitezen
haurrei entzuten.
https://www.youtube.com/watch?v=M8lJvHksemQ
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina